Ινομυώματα: όλα όσα θέλεις να γνωρίζεις.

Μια συχνή ερώτηση που δέχομαι είναι κατά πόσο μπορώ να υποστηρίξω τον οργανισμό μου με φυσικό τρόπο, εφόσον ο γιατρός μου εντόπισε κάποια ινομυώματα. Είναι η χειρουργική οδός η μόνη λύση;

Σε αυτό το άρθρο θα μάθουμε:

• Τι είναι τα ινομυώματα;

• Ποιοι είναι οι τύποι ινομυωμάτων;

• Σε τι οφείλονται τα ινομυώματα;

  • Ενδοκρινικοί διαταράκτες (EDCs)

  • Ορμονική ανισορροπία οιστρογόνων:προγεστερόνης

  • Ηλικία

  • Παχυσαρκία και σπλαχνικό λίπος

  • Υπέρταση

  • Επιγενετική και οικογενειακό ιστορικό

• Παίζει ρόλο η διατροφή στην εμφάνιση τους;

• Τρόποι θεραπείας ινομυώματων;

  • Ιατρική προσέγγιση

  • Φυσικές θεραπείες

• Τι πρέπει να γνωρίζεις για την φυσική υποστήριξη του οργανισμού αν έχεις ιστορικό με ινομυώματα;

• Πως σε καθοδηγώ μέσα από συνεδρίες;

Photo by Monika Kozub on Unsplash

Τι είναι τα ινομυώματα;

Ο όρος ινομύωμα εισήχθη για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1860. Τα ινομυώματα της μήτρας αποτελούν τους πιο συχνούς όγκους της πυέλου στις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, επηρεάζοντας πάνω από το 70% των γυναικών παγκοσμίως, με ιδιαίτερα αυξημένη συχνότητα στις έγχρωμες γυναίκες¹.

Tα ινομυώματα της μήτρας εμφανίζονται στο 20-30% των γυναικών, πιο συχνά σε ηλικία 30-50 ετών, στα αναπαραγωγικα χρόνια της γυναίκας. Eίναι μη καρκινικοί όγκοι της μήτρας. Τα ινομυώματα της μήτρας είναι επίσης γνωστά ως λειομυώματα, μυώματα ή πολύποδες της μήτρας. Μπορεί να υπάρχει μόνο ένα ινομύωμα ή πολλά, με διαφορετικές θέσεις. Τα ινομυώματα της μήτρας σπάνια προκαλούν ανησυχία, αλλά όταν γίνονται πολύ μεγάλα ή υπάρχουν πολλά, μπορεί να γίνουν πρόβλημα. Ωστόσο, αν και καλοήθη, τα ινομυώματα συνδέονται με σημαντική νοσηρότητα. Αποτελούν την κύρια ένδειξη για υστερεκτομή σε μεγαλύτερες ηλικίες και μια από τις βασικότερες αιτίες γυναικολογικής και αναπαραγωγικής δυσλειτουργίας, η οποία περιλαμβάνει μηνορραγία, πυελικό πόνο, υπογονιμότητα, επαναλαμβανόμενες αποβολές και πρόωρο τοκετό². Τα ινομυώματα μπορεί να αποτελέσουν αιτία υπογονιμότητας σε ένα 2-10% των περιπτώσεων υπογονιμότητας. Δεν θα αντιμετωπίσουν όμως όλες οι γυναίκες με ινομυώματα της μήτρας προβλήματα γονιμότητας.

Τύποι ινομυωμάτων της μήτρας:

Το 2011³ η Διεσθνής Ομοσπονδία Γυναικολογίας, και Μαιευτικής⁴ ταξινόμησε τα ινομυώματα σε οκτώ κατηγορίες, όπως:

1. Υποβλεννογόνα ινομυώματα (Submucosal): αναπτύσσονται κάτω από το εσωτερικό στρώμα της μήτρας. Αυτά τα ινομυώματα συχνά προκαλούν σοβαρή αιμορραγία και υπογονιμότητα.

2. Ενδοτοιχωματικά ινομυώματα (Intramural): αναπτύσσονται στο μεσαίο στρώμα της μήτρας και είναι οι πιο συνηθισμένοι τύποι ινομυωμάτων. Μπορεί να προκαλέσουν πόνο ή βαριά αιμορραγία.

3. Υπορογόνια ινομυώματα (Subserosal): αναπτύσσονται κάτω από το εξωτερικό τοίχωμα της μήτρας. Συνήθως δεν προκαλούν έντονα συμπτώματα, αλλά μπορεί να προκαλέσουν πίεση.

4. Πεντηριωτά ινομυώματα (Pedunculated fibroids): μπορεί να είναι είτε υποβλεννογόνα είτε υπορογόνια. Όταν είναι πεντηριωτά, μπορεί να περιστρέφονται, προκαλώντας πόνο.

5. Άλλα ινομυώματα: τραχηλικά, προηγμένα ή απολιθωμένα ινομυώματα.

6. Μεσαία ινομυώματα (Intracavitary fibroids): βρίσκονται στο εσωτερικό της κοιλότητας της μήτρας και μπορεί να επηρεάσουν την αναπαραγωγική λειτουργία, προκαλώντας αποβολές ή υπογονιμότητα.

Πως μπορείς να καταλάβεις αν έχεις ινομυώματα;

Με διακολπικό υπερηχογράφημα στο γυναικολόγο⁵. Είναι ο πιο αξιόπιστος τρόπος διάγνωσης ινομυώματος με ευαισθησία 90-99%. Έως και το 70% των ινομυωμάτων είναι ασυμπτωματικά και συχνά διαγιγνώσκονται τυχαία κατά τη διάρκεια διακολπικού υπερηχογραφήματος. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μη παραλείπετε την επίσκεψη στο γυναικολόγο ετησίως ή κάθε 1,5 χρόνο ανάλογα με το κατά πόσο σας κατευθύνει και τη σεξουαλική σας δραστηριότητα. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και άλλες τεχνικές απεικόνισης που ο γυναικολόγος θα κατευθύνει τον ασθενή, όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI), η υστεροσκόπηση και η υστεροσαλπιγγογραφία. Η μαγνητική τομογραφία, προσφέρει μεγαλύτερη ακρίβεια στην απεικόνιση των ινομυωμάτων. Είναι εξαιρετική για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας των ινομυωμάτων και για την ταυτοποίηση συνυπάρχουσας παθολογίας της μήτρας, όπως η αδενομύωση.

Τα ασυμπτωματικά ινομυώματα δεν απαιτούν άμεση θεραπεία, κάτι το οποιο όμως εξαρτάται και από το μέγεθος τους. Ωστόσο, αν και πολλές φορές ενώ δε προκαλούν συμπτώματα, τα συμπτωματικά ινομυώματα εμφανίζουν συμπτώματα, όπως:

• Μηνορραγία - έντονη ή παρατεταμένη εμμηνοραγία.

• Πυελικός πόνος ή αίσθημα πίεσης στη κάτω κοιλιακή χώρα

• Πόνος κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής

• Συχνοουρία - σε περίπτωση που τα ινομυώματα πιέζουν την ουροδόχο κύστη

• Δυσκοιλιότητα - σε περίπτωση που τα ινομυώματα πιέζουν το έντερο

• Πόνος στη πλάτη ή στα πόδια (αν πιέζουν νεύρα)

Τα συμπτωματικά ινομυώματα, με βάση το μέγεθος και τη θέση τους στη μήτρα, μπορεί να συσχετίζονται και με υπογονιμότητα αλλά και επιπλοκές στο τοκετό, όπως αυξημένος κίνδυνος πρόωρου τοκετού, καισαρική τομή, αιμορραγία προ του τοκετού, κακή παρουσίαση του εμβρύου, και περιορισμός ανάπτυξης⁶.

Σε τι οφείλονται τα ινομυώματα;

Τα ινομυώματα της μήτρας είναι ορμονοεξαρτώμενα, καθώς περιέχουν περισσότερα οιστρογόνα και προγεστερόνη από τα τυπικά μυϊκά κύτταρα της μήτρας. Επομένως, η ορμονική κυριαρχία των οιστρογόνων και/ή της προγεστερόνης μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη των ινομυωμάτων. Αυτός είναι ο λόγος που τα ινομυώματα τείνουν να αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικών ετών και συχνά συρρικνώνονται μετά την εμμηνόπαυση, όταν τα επίπεδα των ορμονών μειώνονται.

Με βάση αυτή την ανασκόπηση⁷, ένας σημαντικός παράγοντας είναι η έκθεση σε ενδοκρινικούς διαταράκτες (EDCs- Endocrine Disrupting Chemicals) κατά την πρώιμη ζωή. Η έκθεση σε ενδοκρινικούς διαταράκτες (EDCs) κατά την πρώιμη ζωή επαναπρογραμματίζει τα μυομητριακά βλαστοκύτταρα, αυξάνοντας τον κίνδυνο ανάπτυξης ινομυωμάτων της μήτρας. Οι ενδοκρινικοί διαταράκτες (EDCs) μπορούν να επηρεάσουν το ορμονικό σύστημα με τρόπο που να ενισχύει την οιστρογονική δράση. Οι EDCs είναι χημικές ουσίες που μπορούν να διαταράξουν τη φυσιολογική λειτουργία του ενδοκρινικού συστήματος, επηρεάζοντας τη σύνθεση, την απελευθέρωση, τη μεταφορά ή την απομάκρυνση των ορμονών. Ορισμένοι από αυτούς τους διαταράκτες μπορούν να μιμηθούν ή να ενισχύσουν την επίδραση των οιστρογόνων, των θηλυκών σεξουαλικών ορμονών, και έτσι να προκαλέσουν οιστρογονική επιρροή. Αυτή η αυξημένη οιστρογονική δράση μπορεί να συνδεθεί με την ανάπτυξη ορμονοεξαρτώμενων καταστάσεων, όπως τα ινομυώματα της μήτρας.

Μπορείς να βρεις περισσότερες πληροφορίες για τους ορμονικούς διαταράκτες στο παρακάτω μου άρθρο:

Άλλοι γνωστοί παράγοντες κινδύνου, όπως η ηλικία, η φυλή, η παχυσαρκία, η υπέρταση, η έλλειψη βιταμίνης D, η προεμμηνόπαυση, η καταναλώση αλκοόλ, το οικογενειακό ιστορικό ινομυώματων, τα πρόσθετα τροφίμων και η διατροφή σε μεγαλύτερη ηλικία, μπορούν να πυροδοτήσουν την παθογένεση των ινομυωμάτων της μήτρας.

Πολλές ζωτικές βιολογικές οδοί και μηχανισμοί, όπως οι ορμόνες του φύλου, η εξωκυττάρια θεμέλια ουσία (ECM), οι οδοί Wnt/β-κατενίνης, TGF-β, οι αυξητικοί παράγοντες, η επιγενετική και η επιτρανγραφική ρύθμιση, οι YAP/TAZ, οι Rho/ROCK και οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης βλαβών στο DNA, παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των ινομυωμάτων της μήτρας. Με λίγα λόγια αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό εμφάνισης ινομυωμάτων τότε υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης ινομυωμάτων αν η συγγένεια είναι πρώτου βαθμού.

Η ηλικία⁸ είναι ένας σημαντικός παράγοντας εμφάνισης ινομυωμάτων της μήτρας ειδικά σε γυναίκες που βρίσκονται σε προεμμηνοπαυσιακό στάδιο (>40). Στατιστικά, το 40% των ατόμων < 35 ετών και το 70% των ατόμων >50 ετών φαίνεται να αναπτύσσουν ινομυώματα μήτρας. Σε εφηβικές ηλικίες είναι πιο σπάνια η εμφάνιση τους. Οι γυναίκες στο στάδιο της εμμηνόπαυσης έχουν συρρικνωμένα ινομυώματα της μήτρας και μειωμένα επίπεδα σεξουαλικών ορμονών. Η χρήση θεραπείας ορμονικής υποκατάστασης μπορεί να προκαλέσει την εκ νέου ανάπτυξη αυτών των βλαβών και να οδηγήσει στην εμφάνιση των πρώτων κλινικών συμπτωμάτων των ινομυωμάτων της μήτρας⁹.

Η παχυσαρκία¹⁰ φαίνεται να είναι σημαντικός παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη ινομυωμάτων της μήτρας, με αιτία τις μεταβολικές λειτουργίες των λιπωδών ιστών. Οι λιπώδεις ιστοί παράγουν και απελευθερώνουν διάφορες κυτοκίνες και αυξητικούς παράγοντες που εμπλέκονται στη ρύθμιση ποικίλων φυσιολογικών και παθολογικών διεργασιών, όπως η ανοσία και η φλεγμονή. Η παχυσαρκία, και ιδιαίτερα το υπερβολικό σπλαχνικό λίπος, μπορεί να συνδυάζεται με τη μειωμένη παραγωγή της σφαιρίνης που δεσμεύει τη σεξουαλική ορμόνη (SHBG), η οποία δεσμεύει τις κυκλοφορούσες ορμόνες, διαταράσσοντας την ορμονική δραστηριότητα στους ευαίσθητους ιστούς και επηρεάζοντας την ορμονική ισορροπία στο σώμα¹¹.

Κάθε κιλό υπερβολικού σωματικού βάρους συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ινομυωμάτων της μήτρας¹². Η αύξηση του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) κατά μία μονάδα, η υψηλότερη αναλογία μέσης προς τους γοφούς και το ποσοστό σωματικού λίπους που υπερβαίνει το 30% αυξάνουν τον κίνδυνο για ινομυώματα της μήτρας. Το κοιλιακό σπλαχνικό λίπος ενισχύει επίσης αυτόν τον κίνδυνο¹³.

Οι γυναίκες που πάσχουν από υπέρταση έχουν πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ινομυώματα της μήτρας¹⁴. Η αυξημένη διαστολική αρτηριακή πίεση σχετίζεται με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης ινομυωμάτων της μήτρας, ανεξάρτητα από τη χρήση αντιυπερτασικών φαρμάκων.

Η έλλειψη βιταμίνης D¹⁵ μπορεί να συνδέεται με την παθογένεση των ινομυωμάτων της μήτρας¹⁶.

Παίζει ρόλο η διατροφή στην εμφάνιση τους;

Τόσο η διατροφή¹⁷ όσο και το επίπεδο σωματικής δραστηριότητας επηρεάζουν τον σχηματισμό ινομυωμάτων της μήτρας. Οι γυναίκες που καταναλώνουν περισσότερα πράσινα λαχανικά¹⁸, φρούτα και ψάρια από το κόκκινο κρέας διαγιγνώσκονται λιγότερο συχνά με ινομυώματα της μήτρας. Για παράδειγμα μια διατροφή πλούσια σε εσπεριδοειδή φαίνεται να μειώνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης ινομυωμάτων της μήτρας¹⁹ .

Ποια είναι η καλύτερη θεραπεία για τα ινομυώματα;

Το χειρουργείο.

Η μόνη σίγουρη και επιτυχημένη αντιμετώπιση των ινομυωμάτων είναι η χειρουργική αφαίρεση²⁰, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν έντονα συμπτώματα. Οι συνήθεις επιλογές χειρουργικής διαχείρισης περιλαμβάνουν την λαπαρασκοπική μυομεκτομή, την υστερεκτομή, και η αφαίρεση του ενδομητρίου σε περίπτωση μητροραγγίας. Ο γιατρός κατευθύνει.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι τα ινομυώματα δεν μπορούν να επανεμφανιστούν. Συχνά, τα ινομυώματα επανεμφανίζονται μετά τη χειρουργική αφαίρεση, εκτός αν ο ασθενής αλλάξει τον τρόπο ζωής του και υιοθετήσει νέες υγιεινές συνήθειες, όπως αναφέρω παρακάτω. Λόγω της ιδιαιτερότητας των ινομυώματων το κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό και η πρόσεγγιση εξατομικευμένη.

Εκτός του χειρουργείου, ανάλογα την κλινική εκτίμηση του ινομυώματος, συστήνονται και κάποιες άλλες ιατρικές θεραπείες για τη διαχείριση των ινομυωμάτων, όπως:

• Αντι-ινωδολυτικοί παράγοντες

• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)

• Ορμονικά αντισυλληπτικά

• Θεραπείες μόνο με προγεστερόνη

• Εκλεκτικοί ρυθμιστές υποδοχέων προγεστερόνης (SPRMs)

• Αντι-προγεστίνες

• Αναστολείς αρωματάσης

• Αγωνιστές ορμόνης απελευθέρωσης γοναδοτροπίνης (GnRH) ή ανταγωνιστές.

Όπως θα δεις στο πινάκακι αναγράφεται και η λήψη συμληρώματος σιδήρου. Δεδομένου ότι τα ινομυώματα συχνά συνδέονται με βαριά και παρατεταμένη έμμηνο ρύση, μπορούν να προκαλέσουν σιδηροπενική αναιμία. Σε αυτήν την περίπτωση, η λήψη συμπληρωμάτων σιδήρου αποτελεί δικαιολογημένη επικουρική θεραπεία.

Ένα ερώτημα που δέχομαι είναι αν μπορώ να τα αντιμετωπίσω με φυσικό τρόπο.

Η απάντηση είναι ότι τα ινομυώματα είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν με φυσικό τρόπο ή με ορμονικά φάρμακα. Μέχρι σήμερα δεν έχει αναπτυχθεί κάποια μη επεμβατική θεραπευτική επιλογή για τα ορμονοεξαρτώμενα ινομυώματα της μήτρας. Αυτό οφείλεται στην περιορισμένη κατανόηση των μοριακών μηχανισμών που εμπλέκονται στην έναρξη και την ανάπτυξη αυτών των ινομυωμάτων. Από τη δική μου πλευρά, δεν υπάρχει κάποια φυσική θεραπεία που να εξασφαλίζει την πλήρη απαλλαγή από τα ινομυώματα. Ωστόσο, μπορείς να κατανοήσεις και να εκπαιδευτείς σχετικά με την πρόληψη της επανεμφάνισης τους ή, αν εμφανιστούν, να μειώσεις τις πιθανότητες να μεγαλώσουν. Παράλληλα, είναι σημαντικό να γνωρίζεις ότι τα ινομυώματα συρρικνώνονται συχνά από μόνα τους όταν το σώμα εισέρχεται στην κλιμακτήριο, λόγω των μειωμένων επιπέδων των ορμονών.

Τι πρέπει να γνωρίζεις για την φυσική υποστήριξη του οργανισμού αν έχεις ιστορικό με ινομυώματα;

1. Η μείωση της έκθεσης στους ενδοκρινικούς διαταράκτες είναι κρίσιμη για την υποστήριξη ενός υγιούς μεταβολισμού των οιστρογόνων. Οι ενδοκρινικοί διαταράκτες ασκούν μια αόρατη, αλλά σημαντική επιρροή στον οργανισμό μας, την οποία δυστυχώς πολλές φορές δεν αναγνωρίζουν οι γιατροί ή άλλοι επαγγελματίες υγείας, με αποτέλεσμα να μην καθοδηγούν κατάλληλα τα περιστατικά τους. Για να μειώσεις την έκθεσή σου σε αυτούς τους διαταράκτες, είναι σημαντικό να υιοθετήσεις υγιείς συνήθειες και να επιλέγεις προϊόντα και τροφές που δεν περιέχουν χημικές ουσίες που επηρεάζουν το ενδοκρινικό σύστημα. Σε αρκετά άρθρα μου μπορείς να βρεις χρήσιμες πληροφορίες για το πώς να μειώσεις την έκθεσή σου σε αυτούς τους διαταράκτες και να προασπιστείς την υγεία σου. Σύντομα θα προστεθούν και άλλα για τα μέλη.

   Κονσέρβες: τι πρέπει να γνωρίζεις για την κατανάλωση κονσερβοποιημένων τροφίμων.

Πως να επιλέξεις το καλύτερο αντικολλητικό τηγάνι;

Βαρέα μέταλλα στα ταμπόν; Τι λένε τα δεδομένα και τι πρέπει να γνωρίζεις;

Φίλτρα νερού: Τι να γνωρίζεις, πως να διαλέξεις το καλύτερο και τι προτείνω;

Είναι τα προϊόντα σιλικόνης ασφαλή;

Είναι τo air-fryer πραγματικά υγιεινό; Πως να επιλέξεις το καλύτερο air fryer;

2. Υποστήριξη του θυρεοειδή. Η δυσλειτουργία του θυρεοειδούς μπορεί να συμβάλει σε καταστάσεις όπου κυριαρχούν τα οιστρογόνα, όπως τα ινομυώματα της μήτρας. Όταν ο θυρεοειδής δεν λειτουργεί σωστά, μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του οργανισμού να ρυθμίζει τις ορμόνες, οδηγώντας σε αυξημένα επίπεδα οιστρογόνων ή ανισορροπίες στις ορμονικές εκκρίσεις. Η σωστή λειτουργία του θυρεοειδούς βοηθά στη διατήρηση της ορμονικής ισορροπίας, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης ή επιδείνωσης τέτοιων καταστάσεων. Για την υποστήριξη της υγείας του θυρεοειδούς, είναι σημαντικό να διατηρείς μια ισορροπημένη διατροφή, να εξασφαλίζεις επαρκή πρόσληψη ιωδίου, σεληνίου και βιταμινών του συμπλέγματος Β, καθώς και να ελέγχεις τα επίπεδα του θυρεοειδούς μέσω τακτικών εξετάσεων, αν χρειάζεται. Διάβασε το παρακάτω μου άρθρο

Γιατί το ιώδιο είναι το πιο σημαντικό ιχνοστοιχείο για τον οργανισμό σου αν είσαι γυναίκα στα αναπαραγωγικά σου χρόνια;

3. Η μείωση στην αντίσταση στην ινσουλίνη είναι σημαντική, καθώς οποιαδήποτε ανισορροπία στην ινσουλινοαντίσταση μπορεί να συμβάλει σε καταστάσεις όπου κυριαρχούν τα οιστρογόνα έναντι της προγεστερόνης. Αυτή η ορμονική ανισορροπία μπορεί να εντείνει καταστάσεις όπως τα ινομυώματα, οι υπερπλασίες της μήτρας και άλλες ορμονοεξαρτώμενες παθήσεις. Για την αποφυγή αυτών των προβλημάτων, είναι σημαντικό να διατηρείται μια υγιής ευαισθησία στην ινσουλίνη μέσω μιας ισορροπημένης διατροφής, άσκησης και διαχείρισης του σωματικού βάρους. Ορισμένες προτάσεις μου μπορείς να βρεις σε αυτό το άρθρο μου:

   Οzempic, Mounjaro, GLP-1: για απώλεια βάρους;

4. Αντι-οιστρογονική και αντιφλεγμονώδη διατροφή. Η κατανάλωση περισσότερων φυτικών τροφίμων οφελεί τις γυναίκες με οικογενειακό ιστορικό εμφάνισης ινομυωμάτων και ιστορικό εμφάνισης τους. Περισσότερα φυτικά τρόφιμα, όπως σταυρανθή λαχανικά: λαχανάκια Βρυξελλών, λάχανο, μπρόκολο τα οποία έχουν φυσικά υψηλή περιεκτικότητα σε μια ένωση που ονομάζεται ινδόλη-3-καρβινόλη (I3C), η οποία παίζει καθοριστικό ρόλο στην αποτοξίνωση του ήπατος και στον μεταβολισμό των οιστρογόνων.

5. Αύξηση φυτικών ινών. Οι φυτικές ίνες βοηθούν το σώμα να απαλλαγεί από τα περιττά οιστρογόνα.

6. Διακοπή καπνίσματος. Ναι, και το άτμισμα.

7. Απόφυγε τα κορεσμένα λίπη, τη ζάχαρη, την καφεΐνη, το αλκοόλ και το junk φαγητό, τα οποία μπορεί να συμβάλλουν στην κυριαρχία των οιστρογόνων.

8. Ακολούθησε μια εως επί των πλείστων φυτοφαγική διατροφή.

9. Βελτίωση του έμμηνου κύκλου, αν βιώνουμε συμπτώματα PMS και PMDD όπως αλλαγές στη διάθεση, κράμπες, πόνο και κόπωση.

10. Αν έχουμε περισσότερα κιλά, συστήνεται να μειώσουμε σταδιακά το βάρος μας, όπως αναγράφω παραπάνω. Συστήνεται περισσότερη κίνηση και αύξηση μυϊκής μάζας.

11. Εξειδικευμένα συμπληρώματα και βότανα. Λόγω της διαφοροποίησης του οργανισμού της καθεμίας δε θα προτείνω συμπληρώματα απο εδώ λόγω της ανάγκης καθοδήγησης από ειδικό. Αυτό το κάνω αποκλειστικά με περιστατικά με τα οποία δουλεύουμε μέσα απο συνεδρίες.

Πως σε καθοδηγώ μέσα από συνεδρίες;

Αν έχουμε ιστορικό εμφάνισης ινομυωμάτων ή αν τα έχουμε ήδη, όπως ανέφερα, δεν υπάρχουν φυσικές μέθοδοι πλήρους απαλλαγής από αυτά. Ο στόχος είναι να μάθουμε πώς να βελτιστοποιήσουμε την ορμονική μας υγεία και να υποστηρίξουμε έναν ισχυρό και φυσιολογικό έμμηνο κύκλο, καθώς τα ινομυώματα είναι ορμονοεξαρτώμενα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ισορροπημένης διατροφής, της τακτικής άσκησης, της μείωσης του άγχους και της αποφυγής χημικών ουσιών που επηρεάζουν το ενδοκρινικό σύστημα, όπως οι ενδοκρινικοί διαταράκτες. Η καλή διαχείριση της ορμονικής ισορροπίας μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της ανάπτυξης νέων ινομυωμάτων και να μειώσει την πιθανότητα επιδείνωσης των ήδη υπάρχοντων.

Πιο συγκεκριμένα:

1. Αναλυτικό Ιστορικό: Παίρνω αναλυτικό ιστορικό για να κατανοήσεις την ορμονική σου εικόνα.

2. Καθοδηγώ και προτείνω όπου χρειαστεί αιματολογικές εξετάσεις, όπως:

• Εξετάσεις για τον θυρεοειδή.

• Εξετάσεις για τον αναπαραγωγικό τομέα.

• Γενικές αιματολογικές εξετάσεις (π.χ. βιταμίνη D).

• Συνήθως προτείνονται και άλλες πιο εξειδικευμένες εξετάσεις όπως γενετική εξέταση οιστρογόνων, ορμονική εξέταση σιελού οιστρογόνων:προγεστερόνης, εξέταση ιχνοστοιχείων και βιταμινών, ένα environmental toxin panel, και stool test.

Γίνεται εκτίμηση των αποτελεσμάτων για να εντοπίσουμε πιθανά σημεία υποστήριξης και καθοδηγώ όπου υπάρχουν ελλείψεις με κατάλληλες στρατηγικές υποστήριξης όπως:

• Συμπληρώματα και Βότανα: προτείνονται εξειδικευμένα συμπληρωμάτα και βοτάνα με βάση την κλινική εικόνα.

• Διατροφή: φτιάχνουμε ένα πλάνο αντιφλεγμονώδους και αντι-οιστρογονικής διατροφής

Με βάση το πλάνο που φτιάχνουμε αυτο το ακολοθούμε για τουλάχιστον 3-6 μήνες και στη πορεία επαναξιολογούμε τι δουλεύει και τι δε δουλεύει καθώς και την κλινική μας ορμονική εικόνα. Ο γενικός στόχος είναι η υποστήριξη μιας υγιούς φυσιολογικής μήτρας.

Μπορείς να βρεις την διαθεσιμότητα μου για συνεδρίες εδώ

---

Οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται εδώ παρέχονται αποκλειστικά για εκπαιδευτικούς σκοπούς και δεν αποτελούν ιατρική συμβουλή. Παρόλο που καταβάλλεται κάθε προσπάθεια ώστε οι πληροφορίες να είναι ακριβείς και αξιόπιστες κατά την ημερομηνία δημοσίευσης, μεταγενέστερες εξελίξεις ενδέχεται να επηρεάσουν την ακρίβειά τους. Μην προχωρείτε σε αλλαγές στις θεραπείες ή τον τρόπο ζωής σας χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τον γιατρό σας. Ορισμένα συμπληρώματα ενδέχεται να αλληλεπιδράσουν με φαρμακευτική αγωγή ή ιατρικές καταστάσεις, επομένως είναι σημαντικό να συμβουλεύεστε πάντα τον πάροχο υγειονομικής φροντίδας σας.

---

Σημαντική Ενημέρωση για την Πρόσβαση στο Περιεχόμενο

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το υλικό που παρέχεται εδώ είναι αποτέλεσμα πολλών ωρών δουλειάς, έρευνας και δημιουργικότητας.Η υποστήριξή σας μέσω της συνδρομής σας διασφαλίζει τη συνέχιση της παραγωγής ποιοτικού περιεχομένου.

1. Al-Hendy A, Myers ER, Stewart E. Uterine fibroids: burden and unmet medical need. Semin Reprod Med. 2017;35(6):473-480

2. Walker CL, Stewart EA. Uterine fibroids: the elephant in the room. Science. 2005;308(5728):1589-1592.

3. Palheta MS, Medeiros FDC, Severiano ARG. Reporting of uterine fibroids on ultrasound examinations: an illustrated report template focused on surgical planning. Radiol Bras. 2023 Mar-Apr;56(2):86-94. doi: 10.1590/0100-3984.2022.0048. PMID: 37168038; PMCID: PMC10165971.

4. Munro MG, Critchley HOD, Broder MS, et al. FIGO classification system (PALM-COEIN) for causes of abnormal uterine bleeding in nongravid women of reproductive age. Int J Gynaecol Obstet. 2011;113:3–13. doi: 10.1016/j.ijgo.2010.11.011.

5. Giuliani, E., As‐Sanie, S., & Marsh, E. E. (2020). Epidemiology and management of uterine fibroids. International Journal of Gynecology & Obstetrics. doi:10.1002/ijgo.13102

6. Giuliani, E., As‐Sanie, S., & Marsh, E. E. (2020). Epidemiology and management of uterine fibroids. International Journal of Gynecology & Obstetrics. doi:10.1002/ijgo.13102

7. Yang Q, Ciebiera M, Bariani MV, Ali M, Elkafas H, Boyer TG, Al-Hendy A. Comprehensive Review of Uterine Fibroids: Developmental Origin, Pathogenesis, and Treatment. Endocr Rev. 2022 Jul 13;43(4):678-719. doi: 10.1210/endrev/bnab039. Erratum in: Endocr Rev. 2022 Jul 13;43(4):761. doi: 10.1210/endrev/bnac007. Erratum in: Endocr Rev. 2022 Jul 13;43(4):762. doi: 10.1210/endrev/bnac006. PMID: 34741454; PMCID: PMC9277653.

8. Marshall LM, Spiegelman D, Barbieri RL, et al. Variation in the incidence of uterine leiomyoma among premenopausal women by age and race. Obstet Gynecol. 1997;90(6):967-973.

9. Yang CH, Lee JN, Hsu SC, Kuo CH, Tsai EM. Effect of hormone replacement therapy on uterine fibroids in postmenopausal women–a 3-year study. Maturitas. 2002;43(1):35-39.

10. Ciebiera M, Włodarczyk M, Słabuszewska-Jóźwiak A, Nowicka G, Jakiel G. Influence of vitamin D and transforming growth factor β3 serum concentrations, obesity, and family history on the risk for uterine fibroids. Fertil Steril. 2016;106(7):1787-1792.

11. Hautanen A. Synthesis and regulation of sex hormone-binding globulin in obesity. Int J Obes Relat Metab Disord. 2000;24 Suppl 2:S64-S70.

12. Baird DD, Dunson DB, Hill MC, Cousins D, Schectman JM. Association of physical activity with development of uterine leiomyoma. Am J Epidemiol. 2007;165(2):157-163.

13. Sun K, Xie Y, Zhao N, Li Z. A case-control study of the relationship between visceral fat and development of uterine fibroids. Exp Ther Med. 2019;18(1):404-410.

14. Takeda T, Sakata M, Isobe A, et al. Relationship between metabolic syndrome and uterine leiomyomas: a case-control study. Gynecol Obstet Invest. 2008;66(1):14-17.

15. Paffoni A, Somigliana E, Vigano’ P, et al. Vitamin D status in women with uterine leiomyomas. J Clin Endocrinol Metab. 2013;98(8):E1374-E1378.

16. Bläuer M, Rovio PH, Ylikomi T, Heinonen PK. Vitamin D inhibits myometrial and leiomyoma cell proliferation in vitro. Fertil Steril. 2009;91(5):1919-1925

17. Chiaffarino F, Parazzini F, La Vecchia C, Chatenoud L, Di Cintio E, Marsico S. Diet and uterine myomas. Obstet Gynecol. 1999;94(3):395-398.

18. Wise LA, Radin RG, Palmer JR, Kumanyika SK, Boggs DA, Rosenberg L. Intake of fruit, vegetables, and carotenoids in relation to risk of uterine leiomyomata. Am J Clin Nutr. 2011;94(6):1620-1631.

19. Wise LA, Radin RG, Kumanyika SK, Ruiz-Narváez EA, Palmer JR, Rosenberg L. Prospective study of dietary fat and risk of uterine leiomyomata. Am J Clin Nutr. 2014;99(5):1105-1116.

20. https://www.aafp.org/pubs/afp/issues/2017/0115/p100.html#management